من معلمم ؟!

تشویق و تنبیه دو بال تعلیم و تربیت است که نحوه و شکل اجرای آن در  مناطق و کشورها بسته به میزان سطح درآمد، سواد و تکنولوژی متفاوت است اینکه کلا تنبیه را حذف کنیم یک بال آموزش و پرورش را از دست خواهیم داد و دچار بحران و هرج و مرج در امر تدریس خواهیم شد. تنبیه باید متناسب با شعور اجتماعی و اقتصادی جامعه باشد تا  اثرگذار شود نمی توان در جامعه عقب مانده از روشهای کشورهای پیشرفته استفاده کرد چرا که حساسیت های  روحی ، اجتماعی و فرهنگی  آنها متفاوت است  و اثر یکسانی روی افراد نخواهد داشت. اما سوال من از مخالفین تنبیه این است که آیا تنیه کردن فقط در آموزش و پرورش بد است چرا در سایر مقاطع سنی این حساسیت نیست اگه تنبیه بده چرا نسبت به قطع دست ،شلاق زدن، سنگسار ، اعدام و جریمه نقدی در سایر نهادها و سازمانها واکنش نشان داده نمی شود .آیا تنبیه مختصر بچه ها در مدارس باعث نمی شود تا در سالهای بعد در جامعه گرفتار تنبیه بزرگترشوند.خدمت حاجی آقا عرض کنم بنده قبل از ورود به دبستان مکتبخانه می رفتم ملا و یا روحانی که به ما درس میداد وسط اتاق می نشست با یک چوب بلند و بچه ها  دختر ها و پسر ها بصورت دایره وار می نشستند . و هر کدام از بچه ها که مرتکب اشتباه می شد ضربتی نوش جان می کرد و نکته آخر حاجی آقا تحقیر شدن را یک مشکل بزرگ می دانستند ما که جلوی زن و بچه و سایر اقشار جامعه تحقیر شدیم دیه ما با کیه فرهنگی ،اجتماعی ،تاریخی ،جغرافیایی...