وزیرآموز ش وپرورش آینده

عبدالقادر عثمانی
  این روزها  مهم ترین بحث در بین فرهنگییان این است که چه کسی وزیر آموزش وپرورش خواهد شد .وزارت خانه ای گسترده ومهم سایت های مختلف را که بررسی می نمودم به مطالب جالبی  بر خورد می کردم  اما این سوال برایم ایجاد شد که هدفاصلی وزارت خانه آموزش وپرورش چیست وچه کسی باید وزیر آموزش وپرورش باشد ؟این را باید بدانیم   برای هر وزارتخانه‌ای هدفی تعیین وتعریف شده است. هدف اصلی وزارت آموزش‌وپرورش نیز از اسم آن مشخص است. آموزش ازمهم‌ترین ارکان توسعه هرکشوری محسوب می‌شود ودرسایه آموزش علوم وفنون روز است که هرکشوری قدم درراه توسعه می‌گذارد.
پرورش نیز به معنای نهادینه‌کردن آموخته‌ها در ذهن بشر و تحکیم وتقویت مهارت‌های لازم برای داشتن جامعه‌ای توسعه یافته است.
حال سکان این وزراتخانه راباید دست کسی سپردکه قادرباشد هردومقوله علم وفن را دراین وزارتخانه زیربنایی هدایت وحمایت کند.
وزرای پیشین هریک دربرهه‌هایی یا آموزش رافدای پرورش کرده‌اند یا پرورش رافدای آموزش کرده‌اند.
سال‌های سال است که نظام آموزشی ایران دستخوش تغییرودگرگونی هست وهمین بی‌ثباتی باعث شده که قدم های اساسی برجهت تقویت دواصل وهدف آن برداشته نشود. تغییر نظام‌های پی درپی وآزمون وخطاهای پیشامده باعث شده است که هیچگاه توانایی وزرا به درستی تشخیص داده نشود .تغییراتی که دروهله اول ظاهر کارتعلیم وتربیت را دگرگون ساخته وسپس آثار ضرروزیان ویا حسن آن‌ها نمود یافته است. اغلب وزرا درگیر آثار ظاهری این تغییرات بوده‌اند ازقبیل تهیه و ساماندهی نیروی انسانی، کتب موردنیاز و مراحل اجرا وعملیاتی کردن آن‌ها.
هیچ یک فرصت پیدانکرده‌اند تا آثارباطنی وزیرپوستی این تغییرات را بررسی و تحلیل کنند.
اکنون باید وزارت به کسی سپرده شودکه بتواند آثاربستری وزیرپوستی حاصل ازاین تغییرات را به درستی دریافته ومسیرهای کج ایجادشده را به مسیرهای اصلی هدایت کند.
شاید گفته شود این آثارزیرپوستی چه مواردی هست که اکنون دارای اهمیت شده ونیازبه فرد توانمند در تغییر یا هدایت آن‌ها احساس می‌شود؟ پاسخ این پرسش بسیار گسترده و بسیط است فقط چندمورداز آن را در این مقوله ذکر می‌کنیم.
تبدیل‌شدن آموزش ازکیفی به کمی درهمه سطوح یکی ازمشکلات اصلی دراین سیستم هست. مشکلی که خروجی انرا افرادی بی‌سواد، کم‌مهارت وصرفا دارای مدرک تحصیلی کرده است. وزیرجدیدباید شرایط لازم برای کیفیت بخشی به آموزش راسرلوحه کارقراردهد و درصدد رفع انگیزه‌های کمی‌گیرایی دربین معلمان و دانش‌آموزان برآید
مشکل عمده ی دیگر سنتی بودن سیستم یادهی است که با وجود نقدهای بسیاربرتغیبر آن همچنان باقی است وعلت هم نبود نگرش درسطوح بالادستی وایجاد‌ الزامات وامکانات موردنیاز آن است .عقب‌ماندگی روش‌های آموزشی از علم روز سردرگمی وکسالت دربین تمام ارکان آموزش وپرورش ایجادنموده ورفع موانع آن از الزامات اصلی وزیرباید باشد.
مشکل سوم دیگر دراین وزارتخانه نبود مدیریت علمی درهمه سطوح است. مدیریتی که برمبنای اهداف آپ باشد نه اهداف هدایت شده ازبیرون آن.
وزیرباید مدیران رابراساس توانمندی حرفهایی انتخاب ومنصوب کند تا بتواند شاهد هدایت کشتی آموزش وپرورش به ساحل شکوفایی علمی وفنی موردنظر باشیم.
مدریت کنونی بیشتر درپی حل وفصل ظواهر کاردرآپ است و تدبیر و کارآیی کافی درهدایت عمقی اهداف را ندارد. متاسفانه نگاه مدیریتی نگاه کل به جزء نیست ومدیران وقت وانرژی خودراصرف جزئیات کرده وکل رافدای جزء کرده‌اند ونتیجه آن انحراف ازاهداف آپ شده است.
ازاین سه مشکل عمده که بگذریم وزیر آینده باید درصدد شناسایی وبرطرف کردن آسیب‌ها وناهنجاری‌های حاصل از بی‌توجهی به بستر وعمق آموزش باشد آسیب‌هایی که اگر هرچه سریعتر درصدد رفع ویا کنترل آن برنیاییم دامنگیر کل جامعه ونسل‌های آینده خواهدشد وباید هزینه وانرژی مضاعف وچندین برابری رادرعرصه اجتماعی واقتصادی و سیاسی پرداخت کنیم. مشکلات رفتاری واخلاقی روبه رشد درسطح مدارس که حاصل کم‌توجهی وبی توجهی به نیازهای روز درسطح کلان وخرد این وزراتخانه بوده است.
امیدوارم وزیرآموزش وپرورش هرکه شود به اهمیت زیربنایی بودن وزراتخانه‌اش واقف باشدوتوانایی اثبات این اهمیت راهم داشته باشد.برگرفته شده از روزنامه همدلی با اندکی تغییر
فرهنگی ،اجتماعی ،تاریخی ،جغرافیایی...