ضعف آموزش وپرورش در پر کردن اوقات فراغث دانش آموزان

با پایان ایام امتحانات و فرا رسیدن فصل تابستان و فراغت خیل عظیم دانش آموزان از تحصیل،بحث پرکردن اوقات فراغت و نحوه استفاده بهینه آنان از روزهای تعطیل داغ شده و اصولا بهینه سازی اوقات فراغت فرزندان در روزهای تعطیل به مهم ترین دغدغه اولیا بدل می شود.

جامعه انتظار دارد متولیان آموزش و پرورش،دانش آموزان را در این بخش از سال نیز زیر پر و بال خود گرفته و در قالب  کلاس های هنری، ورزشی، تقویتی و سرگرمی، مانع سرگردانی،اتلاف انرژی و یا گرایش آنان به سرگرمی های مضر و مفسده انگیز شوند.

اعتماد اولیای دانش آموزان به قشر فرهنگی موجب شده که محیط مدرسه به فضاها و اماکن دیگر برای پوشش فعالیت های دانش آموزان ترجیح داده شود، غافل از آن که سالن های ورزشی و کانون های فرهنگی - تربیتی وابسته به آموزش و پرورش به دلیل فقدان اعتبار مالی،فقر امکانات و تجهیزات و عدم بهره مندی از مربیان متخصص و مجرب،رمقی برای جذب دانش آموزان نداشته و از سویی دانش آموزان نیز با مشاهده وضعیت حاکم بر فضاهای فرهنگی آموزش و پرورش،رغبتی به حضور در این اماکن نشان نداده و پرسه زدن در خیابان و پارک را ترجیح می دهند.
 مدارس و اماکن ورزشی- هنری وابسته به آموزش و پرورش ما با کمترین میزان سرانه که حتی قادر به تامین هزینه آب و برق خود نیستند چه نقشی می توانند در راستای  توسعه ورزش همگانی و تربیت قهرمانان ورزشی و معرفی نخبگان هنری،ایفا نمایند؟

کدام مدرسه و یا کانون فرهنگی ما شرایط و ظرفیت پرورش استعدادهای هنری نسل نوجوان و جوان کشور را داراست؟

پر کردن اوقات فراغت دانش آموزان و تربیت نسلی هنرمند،ورزشکار و قهرمان در سایه افزایش اعتبارات،تامین امکانات، ایجاد انگیزه،استفاده از مربیان مجرب و همکاری همه دستگاه های اجرایی با نهاد تعلیم و تربیت، محقق می شود و اگر تربیت نسلی با این خصایص، برای دولت حائز اهمیت است باید زمینه و بستر آن را در چارچوب نهاد آموزش و پرورش و با برنامه ریزی دقیق در اولویت قرار دهد.بر گرفته از صدای معلم