نظام آموزشی را به اَمان خدا رها نکنید!

عبدالقادر عثمانی رودی
نظام آموزشی را به اَمان خدا رها نکنید!

 ارزشیابی های پایانی به اتمام رسیده است .معلمان درگرماگرم روزهای پایانی سال تحصیلی مشغول بررسی پوشه کار و اعلام نتایج ارزشیابی توصیفی هستند.

سیستم ارزشیابی توصیفی، سیستمی بسیار مدرن و ایده آل و همه جانبه میباشد اما درکشور ما همواره از جانبِ معلمانی که سواد علمی و آموزشی پُرباری دارند مورد انتقاد قرار گرفته است.
چرا؟
بنا به دلایلی مهم این سیستم در کشورما جوابگوی رشد آموزشی نخواهد بود.

مهمترین دلیل اینکه ، فرهنگِ کشور ما هنوز آماده و پذیرای این نوع سیستم نمی باشد.

سیستم ارزشیابی توصیفی را از کشورهای دیگر الگو گرفته ایم ولی نتوانستیم مطابق با اصل قوانین توصیفی پیش برویم.
نتوانستیم معلمانمان را آن چنان که باید توجیه و توضیح نماییم.درک معلم از توصیفی ، هنوز به نیمه نرسیده است.

ابزارها در ارزشیابی توصیفی اشتباه تعیین میشود.
معلمان به دلیل عدم آگاهی از نوع این فرایند ممکن است از ابزارهایی استفاده کنند که هیچ فایده ای در روند یاددهی ندارد.
به دلیل کنار گذاشته شدن بارم بندی ، خواه ناخواه به برخی از اهداف اصلی دروس بی توجهی خواهد شد.

تقلید کورکورانه از کشورهای دیگر در این نظام آموزشی  باعث شده که در آموزش نه تنها پیشرفتی نداشته ایم  بلکه کشور را با بی سوادی وحشتناکی درگیر نموده ایم.

حذف نمره کمی و استفاده ازمقیاس های خیلی خوب و خوب و... شاید توانسته باشد راحت طلبی و آسودگی خاطر را در دانش آموزان تثبیت نماید اما هرگز این سیستم نتوانست به صورت ایده آل اجرا شده و نتایج مثبتی در آموزش و باسوادی  داشته باشد.
عدم استفاده ازنمره به بهانه ی ازبین بردن استرس دانش آموزان ، موجب شده که ملاک های ارزشیابی به چهار گزینه تقلیل یابد....
دقت گذشته  و اندازه گیری ریزبینانه در سنجش وجود ندارد.
کارنامه ها با معیارهایی اشتباه پُر می شود.
معلمان برداشتی اشتباه از سیستم توصیفی دارند...

خروجی علمی و آموزشی  دانش آموزان وحشتناک است...
با عدم اجرای صحیح سیستم توصیفی در کلاس های با تراکم بالا مواجه هستیم...
نظام توصیفی ، درکلاس های باتراکم بالا ، جوابگو نمی باشد.

افت بهره وری دانش آموزان ، فاجعه ای غیرقابل جبران است...
هدف این بود که با ترویج نظام توصیفی ، پیشرفتی چشمگیر در آموزش داشته باشیم ....
اما شده ایم مروج بی سوادی چرا؟ چون خواستیم،  ره صدساله را یک ساله برویم !

 حال عذاب جدان است که  معلمانی که درک میکنند چه برسر نظام آموزشی کشور آمده است را رها نمیکند...

معلمانی که عمق فاجعه را درک میکنند ، دلسوز آموزش دانش آموزانند، انتقاد میکنند
 ، اما راه به جایی نمی برند...

امیدوارم مدیران نظام آموزشی کشور را دریابند و آن را به اَمان خدا رها نکنند.
برگرفته از کانال فرهنگیان

فرهنگی ،اجتماعی ،تاریخی ،جغرافیایی...