آموزش و پرورش در انتظار تحول وشايستگي هاي وزير آموزش و پرورش آینده

آموزش و پرورش به عنوان يك سازمان گسترده، فراگير و خطير با ماموريت هاي مختلف و پيچيدگي ها ي خاص خود نيازمند برخورداري از مديراني توانمند با ويژگي خاص مرتبط با مهارت هاي مديريت بوده و اين امر زماني حساسيت خود را چند برابر مي كند كه مشكلات عديده منزلتي، هويتي، فلسفي و ساختاري، دامن گير اين نهاد عريض و طويل بوده و حل مشكلات و بهبود فرآيندها و نيز اصلاح ساختارها، مستلزم بهره مندي از مديران خلاق، جسور و راهبردي در فرآيندهاي تصميم گيري، اجرايي و نظارتي مي باشد.

تاملي بر شرايط حاكم در ارتباط با فرآيند انتخاب و به كارگيري مديران در دستگاه تعليم و تربيت در شگل گسترده آن، همواره سوالاتي را در ذهن كارشناسان و فرهنگيان مطرح نموده كه متاسفانه وضعيت مورد نظر در طول زمان نه تنها بهتر نشده بلكه در مسير چرخه معيوب خود ادامه يافته و خسارت هاي مادي و معنوي فراواني را متوجه جامعه نموده است.

آنچه كه در اين ميان جاي تامل بيشتري دارد؛ توجه به اين امر است كه جمعيت عظيم معلمان فرهيخته، با تجربه و تحصيل كرده، هيچ نقشي را در انتخاب مديران نداشته و هميشه با يك حالت انفعالي، نظاره گر فعاليت روسا و مديران خود بوده و حتي تصور يك نقش نظارتي ناچيز نيز براي آن ها هرگز قابل تصور نبوده است و نكته جالب و قابل بحث در اين ميان، مساله استيضاح وزير آموزش و پرورش بوده كه متاسفانه همگان در اين زمينه نقش آفريني مي كردند و معلمان صرفا تماشاگر داستان بودند.

با كنارگذاري يا استعفاي آقاي فاني، جامعه معلمان كشور با مساله مهم انتخاب وزير آموزش و پرورش و در ادامه با تعيين مديران ارشد اين وزارت خانه مواجه هستند كه لازم است در ارتباط با مساله فوق، نسبت به برخي از واقعيت ها و وضعيت‌ها در بين فرهنگيان محترم دقت شود (هر چند كه تنها بخشي از مشكلات آموزش و پرورش در ارتباط با شخص وزير آموزش و پرورش و تيم كاري او قابل تصور و توجيه مي باشد).

 جامعه  عظيم معلمان بايد يك صدا، مطالبات خود را در اين ارتباط در قالب  وزيري توانمند با ويژگي هاي زير مورد تاكيد گسترده قرار دهند:

1. وزير آموزش و پرورش با توجه به موضوع وزارتخانه متبوع خود يعني "تعليم و تربيت" بايد داراي دانش آموزشي و پرورشي اصيل و آگاه به شرايط و مشكلات آموزش و پرورش ايران در گستره زماني خود بوده و همچنين داراي باور و بينش واقعي نسبت به سرمايه اي بودن آموزش و پرورش باشد؛  چرا كه هر گونه اشكال و كاستي در اين زمينه سبب شكل گيري تصميمات غيركارشناسي و آسيب زا خواهد بود.

2. وزير آموزش و پرورش بايد در ساختار حاكميتي دولت وزين، نافذ و صاحب كاريزما باشد تا سبب تمركز و حساسيت اعضاي كابينه نسبت به شرايط و واقعيت‌هاي آموزش و پرورش گردد؛ چرا كه وزيري ضعيف و با نفوذ كم، مناسب ماموريت هاي پيچيده و گسترده دستگاه تعليم و تربيت نخواهد بود.

3. وزير آموزش و پرورش بايد داراي قدرت لابي‌گري و رايزني گسترده و موثر با نهادهاي قدرتي و حاكميتي باشد تا با توسل به مهارت فوق، زمينه جذب منابع مالي و معنوي به نهاد آموزش و پرورش شود.

4. وزير آموزش و پرورش بايد داراي اقتدار و استقلال تصميم‌گيري باشد تا مانع نفوذ تاثيرات منفي بيروني به دستگاه تعليم و تربيت شود 

5. وزير آموزش و پرورش بايد برنامه محور بوده و ضمن توصيف وضعيت موجود و ترسيم وضعيت مطلوب، مسئولانه عمل كرده و در هر زمان كه نسبت به حل مشكلات موجود و خلق شرايط مناسب، ناتوان باشد؛ بلافاصله ضمن تشريح شرايط و موانع از مسئوليت خود به صورت داوطلبانه كناره گيري نمايد.

6. وزير آموزش و پرورش بايد شجاعت در عمل و تصميم گيري را درحدي داشته باشد كه قادر به حذف برنامه‌هاي نامناسب و غيرعلمي  از بدنه آموزش و پرورش و جايگزيني طرح ها و برنامه هاي مناسب باشد.        

7. وزير آموزش و پرورش بايد داراي تيم كاري موثر در آموزش و پرورش باشد و منظور از تيم كاري اين است كه چنين تيم كاري بايد معرف تخصص، تجربه و شعور فرهنگيان كشور بوده و داراي قدرت تصميم سازي، تصميم گيري، اجراي راهبردي و قدرت رايزني با نهادهاي بيروني آموزش و پرورش و نيز پاي بند عملي به شعار تدبير و اميد دولت باشد.

اميد است موارد فوق مورد توجه آقاي دكتر روحاني در انتخاب وزير آموزش و پرورش آينده قرار گيرد و فصل جديدي در عرصه تعليم و تربيت كشور شروع گردد تا كارآمدي دولت تدبير و اميد بيش از گذشته، شكل عملي قرار گيرد.منبع :سخن معلم(ویرایش)