ايران، چهارراه تاريخ و معبر دائمي و باراندازي در ادبيات و اخلاق و عرفان و علم و تناسب جويي هاي گوناگون است .ايران سرزمين آموزه هاي اخلاقي و دينی است .ايران موزه اي از ارزش هاي انساني و گنجينه اي از ميراث معنوي جهان است. اكنون در ايران،‌ حدود 2200 عنوان از تجليات ميراث فرهنگي و معنوي وجود دارد که عصاره مهرورزي و مهرباني است.

ايرانیان، اولين ملت متمدن جهان با تاريخ غني و پرسابقه اش كه اولين ملت خدا پرست جهان نيز هست، از آغاز تاريخ به رابطه انسان با خداوند،‌انسان با انسان، انسان با خود و انسان با طبيعت از منظر الهي، آسماني و انساني مي نگريسته و همين امر موجب پويايي و ماندگاري ميراث هاي ايراني شده است.

قوم ايراني يكي از 5 تمدن كهن جهان است. ايرانيان داراي سابقه ي صد هزار ساله ي سكونتي، ده هزار ساله ي تمدنی، 3 هزار ساله ي امپراتوري و 1500 ساله ي تمدن اسلامی است. كنكاش در هر دوره اي از دوران پر عظمت اين ملت، ما را به اين شناخت رهنمون مي سازد كه ايرانيان مردماني عاشق، شاعر، اهل محبت و مدارا و دوستداران صلح و صفا هستند.

تامل و تدبر در تاريخ ايران نشان مي دهد كه ايرانيان در هر دوره اي مورد تجاوز بيگانگان و غرض ورزي هاي پليدشان قرار گرفته اند. ايرانیان به تعداد کمتر از انگشتان يك دست، مهاجم و يامسبب جنگ ها بوده اند.

تاريخ فراموش نكرده است كه هجوم وحشيانه ي مغولان و حمله ي اعراب با چه استدلالي صورت گرفته و در نهايت چه نتايجي داشته است. همچنين باتامل و تدبر در تاريخ ايران مي توانيم اصالت هاي انساني اين قوم نجيب و اصيل پي ببريم و به يادداشته باشيم كه آريا به معناي نجيب و اصيل است و اكنون جهان غرب و دنياي عرب تاريخ ايران رانشانه گرفته اند. غربي ها به خاطر اينكه نشاني از گذشته ندارند و عرب ها افتخارات ايرانيان را به نام خود ثبت می كنند.

تمدن ايراني يكي از هفت تمدن بزرگ جهان و يكي از سه تمدن بزرگ آسيايي است. ايرانيان باستان از روزگار گذشته به خداوند،‌نماز، روزه، بهشت، پرديس و گناه باور داشته که.... دليلي متقن بر اين اعتقاد است که ايرانيان هرگز پيوندشان با‌ آسمان گسسته نشده است ؛  مردمان اين ديار به زبان شيرين فارسي سخن مي گفتند و می گویند. زبان فارسي با گذشته اي پر افتخار در اوج و شكوه خود قرار دارد. رودكي شاعر روشن بين، فردوسي آفريدگار رستم،  خيام پير نيشابور، سنايي شاعر شوريده ي غزنه، خاقاني درودگر شروان و خالق قصيده ي ايوان مدائن، نظامي داستان سراي گنجه، مولوي ملاي روم، سعدي شيخ شيراز، حافظ  خواجه ي رندان، سهراب سپهري شاعر نقاش و ... از جمله بزرگاني هستند كه در عرصه ي ادبيات فارسي خالق مهرورزي و آفريننده انديشه هاي مهرورزانه در اين سرزمين به شمار مي روند.

اكنون زبان فارسي دومين زبان در جهان اسلام، و زبان رسمي ايران و تاجیکستان و افغانستان است. زبان و ادبيات فارسي سرشار از مهرورزي و محبت است و كمتر ادبياتي را در جهان مي توان يافت كه به اندازه ي ادبيات فارسي به اين مهم پرداخته باشد. داستان هايي چون ليلي و مجنون، خسرو و شيرين، يوسف و زليخا،  فرهاد و شيرين و ... جملگي تصوير گر دلبري و دل بردن است و مشهورترين نماد مهرورزي در اشعار حضرت سعدي كه بر سر درب اصلي سازمان ملل نقش بسته است كه مي فرمايد:

بني آدم اعضـــاي يكديگــرند   

كه در آفرينش ز يك گوهرند                       

چو عضوي به درد آورد روزگار              

 دگر عضوها را نماند قرار                 

تو كز محنت ديگران بي غمي           

نشــايد كـه نــامت نهند آدمـي     

اكنون، اگرچه از زبان شيرين فارسي خاطراتي داريم، ولي اين زبان ديرين مخاطراتي براي بقا و ماندگاري دارد. نفوذ و رواج بيش از حد لغات بيگانه دوري از زبان علمي و از بين رفتن لهجه ها و گويش هاي محلي از جمله مسائلي است كه زبان فارسي را رنج مي دهد.

گذشته پرافتخار براي زندگي و ماندگاري برای اكنون و نگاه به آينده است: چراغ گذشته را خاموش نكنيم كه اكنون دنياي مدرنيته،‌ سخت به جنگ با گذشته اين ملت آمده است.

ازسوی دیگر رسانه های غربی با تبلیغ ایران هراسی همه ی داشته های اصیل و ماندگار و پر از فهم و فلسفه ایرانیان آریایی را نشانه گرفته اند و رمز مانایی و ماندگاری مردمان این سرزمین ،اکسیر میراث غنی و تاریخ باشکوه و ادبیات پربار بوده است.

بگذارید داشته هایمان را نشان بدهیم و خارجی ها را به تماشای این همه زیبایی های ایرانی و پارسی دعوت کنیم و چشم آبی ها و گردشگران شرقی و غربی را به تماشای تاریخ و معنویت فراخوانیم و ببینند مردمانی که در صدها سال قبل برسردر خانه ها و خانقاه های خود نوشته بودند:هرکس که در این سرا در آید،نانش دهید و از ایمان و مذهبش مپرسید،چه آن کس که به درگاه باری تعالی به جان ارزد،البته برخوان بوالحسن به نان ارزد!